"Memoriał Chigorina wygrywa Aleksander Areschenko! Bartosz Soćko zajmuje samodzielne drugie miejsce!"

To był z całą pewnością "polski" dzień w Memoriale Chigorina! Bartosz Soćko pewnie rozprawił się z reprezentującym Izrael, Ilją Smirinem i zajął z wynikiem 7.5 pkt z 9 partii samodzielne drugie miejsce w tym silnym openie. Wielkie brawa oraz gratulacje dla naszego arcymistrza!

Napisałem już wiele o Bartoszu. Przedstawiałem go jako arcymistrza, który od dłuższego czasu stoi w miejscu, pisałem też o tym, że potrzebuje w trybie pilnym impulsu do dalszego twórczego rozwoju i nie myliłem się w tej ocenie zbytnio. Tak to właśnie wyglądało przed długi okres czasu i często pytałem, czy jest jeszcze szansa obejrzeć w dobrej formie tego arcymistrza. Jeśli chodzi o turniej w Sankt Petersburgu należałem do grupy "sceptyków". Przyznaję się bez bicia - nie liczyłem na tak dobry występ w jego wykonaniu, jednak chyba wszyscy się zgodzą co do tego, że powodów bym miał uważać inaczej Bartosz ostatnimi czasy nie dostarczył zbyt wielu. Z tym większym entuzjazmem odnotowuję jego doskonałe drugie miejsce w Memoriale Chigorina i liczę na to, że nie jest to jednorazowa fluktuacja mocy. Ten turniej to dla Bartosza właśnie ten "impuls" - jest to coś materialnego, co potwierdza wcześniejszą pracę, konstytuuje ją i jest punktem wyjścia do dalszej wzmożonej pracy nad szachami. Po takim punkcie zwrotnym zdecydowanie łatwiej jest oddać się swojej profesji, gdyż gdzieś w podświadomości ta wygrana jest dobrą przeciwwagą, antidotum na niepowodzenia, które też miały miejsce. Takie coś daje równowagę. Chciałbym też ubiec tych, którzy mogą powiedzieć - "No ale zobacz z kim Bartosz Soćko grał w tym turnieju! Dwóch rasowch arcymistrzów i reszta to nieznani GM z rankingami między 2400 a 2550 elo." Jak najbardziej. Zgoda. Tylko, że Bartosz Soćko w tym memoriale na liście startowej zamykał drugą dziesiątkę, więc można też zapytać inaczej: A gdzie są ci z pierwszej dziesiątki, czy piętnastki listy startowej? Ilu się z nich ostało? Wypatrzyłem oczy w poszukiwaniu znanych nazwisk, właśnie tych z pierwszej dziesiątki i odnalazłem je w...tle. Mogli grać. Mogli nie wpuszczać tych, którzy ten turniej zawojowali.

Mateusz Bartel również zakończył turniej na bardzo wysokim, szóstym miesjcu. W ostatniej rundzie ograł Avetika Grigoriana z Armenii, co pozowoliło mu ponownie wskoczyć do pierwszej dziesiątki. Tu mamy problem podobny, chyba jeszcze bardziej zarysowany - Mateusz nie pograł sobie z uznanymi arcymistrzami. Wszystkie jego zmagania zamykały się w pojedynkach z arcymistrzami nie przekraczającymi swoimi rankingami 2550 elo. I na ten problem również można uruchomić taką samą argumentację jak w przypadku Bartosza Soćki. Piszę to nieco uprzedzając fakty, bo uważam, że dobrymi miejscami należy się cieszyć, a nie wyliczać kto z kim grał i kiedy. Drugie miejsce to sukces, szóste to bardzo dobry wynik.

No i na koniec o wielkich przegranych tego turnieju. Rzadko sie zdarza, nawet w szachach, żeby jedna przegrana tak wiele kosztowała. Darek Świercz po przegranej w przedostatniej rundzie spadł aż do 4 dziesiątki i pomimo wygranej w rundzie ostatniej, uplasował się na 19 pozycji (tuż za Darkiem nie kto inny tylko Aleksiej Shirov!). Cena jednej przegranej chyba jedna z najwyższych w dotychczasowej karierze naszego młodego talentu. Miejmy nadzieję, że Darek poprawi sobie humor na mistrzostwach w słoweńskim Mariborze i wróci stamtąd ze złotym medalem.

Monika Soćko zajęła bardzo odległe miejsce, ale popadła w tak srogie "kojarzeniowe" terminy, że gorzej po prostu być nie mogło. Strach się bać jednym słowem ;). Jednak nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło - za kilka dni Monika zagra w Chanty - Mansyjsku w Pucharze Świata. Lepszego przetarcia dla naszej arcymistrzyni nie można było sobie wyobrazić. Z tego co wiem (ale tu mogę się mylić i jak ktoś wie inaczej to proszę mnie poprawić) Monika w pierwszej rundzie trafiła na Almirę Skripchenko - Lautier. Zapowiada się ciekawie.

Wypada na koniec powiedzieć coś o triumfatorze Memoriału Chigorina - jest nim Ukrainiec Aleksander Areschenko, który pokonał między innymi Bartosza Soćkę. Ostatecznie obaj skończyli turniej z tym samym dorobkiem punktowym, a wynik poszedł w świat.

A więc Polacy z tarczą wracają z Sankt Petersburga. Ten turniej miał mi się kojrzyć dobrze tylko pod takim warunkiem, że któryś z "Biało - Czerwonych" zajmie bardzo wysoką pozycję. Zrobiło tak aż dwóch Polaków, więc zapominam w te pędy o żenująco niskim poziomie transmisji i stronie turnieju, gdzie wszystko się plątało, mieszało i zawieszało. To już ma teraz niewielkie znaczenie. Ważne, że Polacy w Rosji nie zawiedli!