"Syberyjska "ekspedycja" Radosława Wojtaszka rozpoczęta"

O turnieju "Poikovsky" wiadomo niewiele w porównaniu z wieloma innymi wydarzeniami szachowymi tej rangi na świecie. Jeśli chcesz się czegoś dowiedzieć o uczestnikach z lat poprzednich, o historii tego turnieju, zwycięzcach itp. musisz się wykazać dużą cierpliwością. Turniej "Poikovsky", rozgrywany na zachodniej Syberii od początku XXI wieku, jest wydarzeniem całkowicie niemedialnym - to turniej "widmo" - nie ma żadnej reklamy, rozbudowanych wcześniejszych prasowych "zajawek", słowem gdy ktoś oczekuje typowego "show", może srodze się zawieść. Natomiast wszystko to, co jest związane z samą rywalizacją szachistów, z poziomem turnieju, może zaspokoić najbardziej wyrafinowane gusta. "Poikovsky" od początku swojego istnienia oscyluje wokół XVIII-XIX kategorii FIDE i ta tendencja w kolejnych latach jest konsekwentnie podtrzymywana.

Radosław Wojtaszek już jest na miejscu i kończy swoją aklimatyzację, gdyż czasowa różnica kilku godzin może mieć pewne znaczenie dla samopoczucia w czasie gry. W tym celu przestawia się zagar biologiczny, chodząc spać nieco wcześniej, niwelując niekorzystne skutki zmiany czasu. Jak widzicie, nawet takie niuanse profesjonalny arcymistrz bierze pod uwagę przy rozpisywaniu sobie czasu treningu i czasu na wypoczynek.

Nasz lider na zachodnią Syberię dostał się przez Moskwę, gdyż z Polski nie ma żadnych bezpośrednich połączeń z tą częścią świata.

Turniej ma bardzo wyrównany skład i wszelkie rokowania, kto będzie w formie, komu zaś nie będzie sprzyjał ostry syberyjski klimat, byłyby przedwczesne. Właściwie w tym turnieju, zanim sędzia da sygnał do uruchomienia zegarów w rundzie pierwszej, faworytem jest każdy. O zwycięstwie tego lub innego arcymistrza mogą decydować właśnie owe niuanse. Takim czynnikiem, mającym znaczenie "in plus" dla Radka Wojtaszka, na który zwróciliśmy uwagę podczas naszej rozmowy, może być szachowy głód gry Polaka, który jest konsekwencją jego półrocznej kwaranntanny od gry praktycznej. Nie ma takiej możliwości, by 4 partie z Jobavą wraz z występem olimpijskim, jak i krótka sesja ligowa, mogły skutecznie to szachowe "nienasycenie" zaspokoić. Z tym głodem gry jest najczęściej tak, że im dłuższa przerwa, tym większy apetyt na granie, na walkę, na rywalizację.

Popuśćcie ze mną na moment wodze fantazji i wyobraźmy sobie (ach! znów odzywa się we mnie ten kibic, który zamęczał was podczas Olimpiady swoimi rozważaniami!), że Radkowi Wojtaszkowi ten turniej wychodzi, wygrywa go lub zajmuje miejsce w pierwszej trójce. Jego wirtualny ranking, który za kilka dni stanie się już realny po aktualizacji, wynosi teraz 2733 punkty elo (na tyle, mniej więcej, szacowałem elo Radka na koniec tego roku, po sekundowaniu "Vishiemu") następnie po dobrym występie na Syberii, Radek dopisuje sobie kolejne 6-7 oczek, może trochę więcej i co wtedy? Z całą pewnością zawodnicy z najwyższej półki będą mogli wypowiedzieć znamienne słowa: "wróg u bram".

Ranking pod 2750 to byłaby po prostu kapitalna rzecz ale czas wreszcie zejść na ziemię. Aby fantazja stała się rzeczywistością, Radosław Wojtaszek musi zagrać doskonale. Przeciwnicy nie dadzą niczego darmo. W każdym bądź razie szykują się wspaniałe emocje dla kibiców, a ja ze swojej strony, jeśli mi tylko czas pozwoli, będę komentował start naszego arcymistrza.

Syberyjskie "zesłanie" Radka potrwa do ósmego października, następnie nasz lider udaje się do Izraela, gdzie będzie miał okazje kontynuować swoje pojedynki z zawodnikami 2700 +. Pozostaje mi tylko życzyć Radkowi szczęścia w tych zmaganiach!