"O postawie sportowej i antysportowej"

Wczytuję się w dość interesujące poglądy w związku z moim ostatnim artykułem, ale już nie przecieram oczu ze zdumienia. Otóż, zarzucono mi, że moja postawa, zachęcająca do porzucenia szachów przez juniorów określona została jako anty-szachowa i anty-sportowa. To znamienne, że owa krytyka płynie z tej strony, która od kilku już lat, stale i niezmiennie opisuje nędzę polskich szachów. Jest coś takiego jak kryteria logicznego myślenia, jednak jaka tu jest logika: z jednej strony opisywać katastrofalny stan polskich szachów, a z drugiej krytykować kogoś, kto chce by młodzież, która Olimpu szachowego nie zdobędzie, dostała świetne wykształcenie i stabilną, dobrze płatną pracę, a tym samym uniknęła życia w tak niesprzyjających warunkach. Może mi Krzysiek Kledzik wyjaśni, dlaczego z jednej strony pisze o katastrofalnym stanie polskich szachów, a z drugiej pragnie by w tym młodzież trwała?

 Interesującej, bardzo heroicznej, sportowej postawy wymagasz Panie od tych młodych ludzi, sam będąc postronnym obserwatorem. Obejmiesz patronatem jakiegoś juniora, i jeśli mu nie wyjdzie pomożesz mu? Spróbujesz zneutralizować skutki tego, że młody człowiek pójdzie w tym kierunku do końca, a jednak, mimo jego wielkich chęci, nie powiedzie mu się, w tym mało płatnym (dla 95% uprawiających szachy), niszowym sporcie? Twoja krytyka sięga tylko i wyłącznie wszystkiego tego, co jest wokół, ale nigdy nie dotyczy ciebie samego i chyba zdecydowanie za dużo wymagam byś przebadał swój tok myślenia - ty nie należysz do tego typu ludzi. Ja się wczułem w to (po pewnym czasie) że pisząc pytania w wywiadzie z mistrzem Świciem, pisałem z pozycji kogoś, kto jest obok i konsekwencji takich życiowych decyzji nie poniesie.

 A te przemyślenia i wypowiedzi rodziców - pewnie i nad tym nie ma co się zastanawiać, którzy widzą szachy tylko jako świetną,  edukacyjną grę i że kiedyś nadejdzie czas, w którym ich dzieci zajmą się czymś innym? Ci rodzice mówili mi to, bo się martwią o swoją latorośl (a ja z nimi) - znają sytuację, szanse, perspektywy pomocy, gdyby ich pociechy pragnęły zanurkować do samego dna w szachy.

 Logika jest nieubłagana - piszesz wraz z kilkoma osobami, którzy nawet nie potrafią się przedstawić z imienia i nazwiska (to jest dopiero wiarygodność!) od trzech czy więcej lat, jaki jest stan polskich szachów oraz, kto i co powinien, a czego nie powinien robić, że kluby w Polsce padają, a nasze szachy leżą. A z drugiej strony chcesz, by młodzież jednak w tych warunkach egzystowała, więc jak można opisać twoją postawę? Bo ja się zgodzę, że moja jest anty-szachowa, anty-sportowa i wymyśl jeszcze sto epitetów. Ale ja bym Ciebie, z tym co mówisz, postawił przed tymi rodzicami (a znam paru dość nerwowych, nie przebierających w słowach i nie cackających się jak ja z doborem słów) to byś uciekał z ich pola widzenia, usłyszawszy niezłą"wiązankę" pod swoim adresem, za podobne wypowiedzi.

Nie zastanawia Cię to, że GM ze ścisłej czołówki w Polsce już pracują na etatach, po różnych firmach, bo nawet mając 2550 elo nie są w stanie żyć jak ludzie? Czego ty chcesz dla tej młodzieży? Oni i tak od szachów nie odejdą, ale znajdą dla nich należne miejsce i proporcje. Dla ilu z tej młodzieży są szachy w Polsce i w innych krajach oprócz Rosji? Bo ja mogę wymienić nazwiska, nie ma ich za wiele, którzy mogą się tylko tym zająć. A co z resztą?

 Ty byś chciał polemiki, rozmów i że czemu nie odpowiadam, tylko że polemika z tobą polega na tym, że ty dla potrzeby stałej, nigdy nie kończącej się krytyki, jednemu swojemu zdaniu, przeciwstawiasz inne sprzeczne z tym poprzednim w innej sytuacji, które akurat jest ci potrzebne do tego, by z pozycji arbitra zawyrokować. Jakie to wspaniałe, że na wszystko już masz zawsze gotową odpowiedź, że nie ma w twoich wypowiedziach nawet cienia wątpliwości. Ja częściej nie wiem, niż wiem, arcymistrzowie z którymi przeprowadziłem już tyle wywiadów, często odpowiadają "nie wiem". Ty wiesz.

 Poza tym jeśli już o wszystkim to o wszystkim - kwestia publikacji książek szachowych w języku polskim - skandaliczna to nie jest moja wypowiedź tylko nieznajomość matematyki. Bo tu znów liczby są nieubłagane i teraz proszę o merytoryczną w liczbach odpowiedź (oczywiście jej nie otrzymam) ile rosyjskojęzycznych i angielskojęzycznych książek szachowych zostało przetłumaczone na język polski? Pytam - gdzie są prace analityczne Botwinnika, Smysłowa, turnieje międzystrefowe itd.. Wielkie turnieje Nowy Jork 1924 r., 1927 r. turniej w Nottingham 1936 z komentarzami Alechina, mecz Haga-Moskwa 1948r. , Groningen 1946 r.. Nowe książki - Seirawan, kapitalny Nunn, Sławin, inni współcześni rosyjscy szachiści, którzy piszą doskonałe książki. Wymienisz? Może ja jako "blogier" jestem niewiarygodny ale matematyka jest wiarygodna. Mam listę co najmniej 200 książek, które już teraz powinny być przetłumaczone na język polski i stać na półkach naszej młodzieży, a tak spotykam ich z kserami angielskich książek na turniejach i festiwalach, jak się szykują przed partią na zawodnika. Jak na razie mają znienawidzonego, "kontrowersyjnego" Dworeckiego, trochę pozycji z RM typu J.R Capablanka (30 partii) i kosztujący niemałe pieniądze, nareszcie przetłumaczony Zurych 1953 rok. Sam chcąc coś więcej wiedzieć, nie raz musiałem kupować zagraniczne książki z różnych miejsc, w czym nawet pomógł mi razu pewnego pan Konikowski, za co mu teraz dziękuję.

O jakiej polemice ty mówisz? Zamiast zastanowić się co piszę, to pojawia się słynne dla was i nudne aż do bólu - kto za tym stoi, akcja planowana, i wasze ulubione słowo "zdemaskować" i podobna trupio-blada ornamentyka. Więc, odpowiadam - za moimi poglądami stoję ja, są efektem moich przemyśleń i podpisuję się pod nimi z imienia i nazwiska (w przeciwieństwie do tych, którzy nie mają odwagi się przedstawić).

 Swoją drogą to strasznie dziwna rzecz - gość, który pisze tak "skandaliczne" wypowiedzi, może publikować w reżimowym przecież piśmie "Mat". Więc tu znów logika - albo pismo, jest reżimowe i jest tylko dla tych "jedynie słusznie myślących", w takim razie co robią tam moje teksty, albo nie jest reżimowe i jeśli ktoś ma coś wartościowego do opublikowania to może tam zamieścić? To jak to jest z ta logiką?

 Kolejna rzecz, też o logice - znalazło się określenie dotyczące Michała Krasenkowa, że sabotuje polskie szachy, bo poleca książki o końcówkach, a tymczasem ktoś od was znajduje w kilka chwil jego książki debiutowe w języku angielskim, które można sobie normalnie sprowadzić. Z tego co wiem, żyjemy w wolnej Europie i handel wysyłkowy jest dozwolony, więc można kupić co się chce i skąd się chce. Czy zamawiając debiutówkę M. Krasenkowa nie wyślą jej jakiemuś zawodnikowi? To jakaś ezoteryczna część wiedzy szachowej, dostępna tylko dla nielicznych, a Michał Krasenkow wciska polskiej "ciemnocie" książki o końcówkach, bo ta tłuszcza się nie doszuka tego co jest jej potrzebne? Czy szachy to nie dialektyka - jak pytają o końcówkach to się odpowiada na temat, a jak zapytają o debiut to się na ten temat odpowie?

 Głupio było nie odpowiadać na tyle ataków, teraz już jest ok. Już jest żer. Akurat idą święta, trochę wolnego, będziecie mieli o czym pisać...