Szczęśliwa wygrana nad Nową Zelandią męskiej kadry. Polki ogrywają Czeszki 2.5-1,5 w drugiej rundzie Olimpiady!

Co tu czarować, co tu kryć - pomimo wygranych, absolutnie nie jestem zadowolony z gry męskiej kadry. Dziś nie miałem możliwości oglądania meczu Polaków od dechy do dechy - oddaliłem się od transmisji w sytuacji, w której nasi reprezentanci musieli się tłumaczyć z podejrzanych pozycji i wszystko wskazywało na to, że pojedynek zmierza ku remisowemu zakończeniu. Jednak doświadczenie Polaków w kluczowych momentach meczu z Nową Zelandią spowodowało, że wynik 3-1 padł jednak i zaskoczył mnie nieco. Doświadczona drużyna takich pozycji jakie otrzymała Nowa Zelandia już by nie wypuściła i to nie może nastrajać optymistycznie przed następnymi starciami. Jutro gramy z Kubą. Dobrze się złożyło, że przed turniejem to właśnie o tym zespole napisałem odrębny artykuł. Jutro najprawdopodobniej na pierwszej desce zagra Radek Wojtaszek. Trzeba liczyć na jego pomoc, gdyż z taką grą pozostałych kadrowiczów nie wyobrażam sobie bez niego składu i pozytywnego wyniku. Kuba jest bardzo mocna i zaczyna się prawdziwe granie - nie ma co liczyć na łut szczęścia w ratowaniu złych pozycji. Dominguez Perez Lernier, czy Batista Lazaro Bruzon jeśli dostaną podobne pozy jak w dzisiejszym meczu otrzymali Nowozelandczycy nie będzie co z naszych zbierać. Takie są fakty. Poniżej krótka reminiscencja jeśli chodzi o mój artykuł o szachistach Kuby i doskonała odpowiedź jednego z czytelników: 

  W tym kraju 10 lat temu w miejscowości Santa Clara (tuż obok grobowca-pomnika, zakochanego w szachach rewolucjonisty Ernesto Che Guevarry) mieszkańcy ustanowili rekord gigantycznej symultany - 13 tysięcy osób wzięło udział w biciu szachowego rekordu! Niewyobrażalna sprawa! To był drugi z kolei rekord, gdyż pierwszy  (11, 320 osób) pobito dwa lata wcześniej w stolicy tego państwa, Hawanie.

    

Na Kubie prawie zawsze był klimat do gry w szachy. Przeciętny obywatel Kuby jeśli sam nie gra, rozumie tę dyscyplinę, a do arcymistrza szachowego żywi szacunek i poważanie. Na Kubie scenka, gdzie dwóch dżentelmenów w cieniu drzew, czy pod barowym parasolem, gra towarzyską partyjkę, nie jest niczym dziwnym. Zwykle wokół grających tworzy się zbiegowisko gapiów.

To kraj Jesusa Nogueirasa Santiago, Silvino Garcia Martineza (pierwszego szachisty z tytułem arcymistrza na Kubie) oraz Waltera Arencibii. To są nestorzy szachów na Kubie, jednak nowa gwardia jest równie mocna, jeśli nie mocniejsza. Na Olimpiadę do Tromso oddelegowano skład, który może imponować. Pierwsza deska Kuby to Dominguez Perez Lernier, arcymistrz, o którym stosunkowo mało się mówi, a jest wedle rankingu 2760 elo jedenasty na świecie. To już ścisła elita.

 Drugim, wystawionym na Olimpiadę szachistą jest Bruzon Batista Lazaro 2694 elo. Również znany i bardzo silny arcymistrz, który jako drugi kubański szachista przekroczył ranking 2700 elo. Dopełniają składu: Quesada Perez Yuniesky - 2642 elo, Ortiz Suarez Isan Reynaldo - 2588 elo oraz Gonzalez VidalYuri - 2557 elo.

Niewielka wyspa, leżąca w archipelagu Wielkich Antyli, powierzchniowo jest mniej więcej trzy razy mniejsza od Polski, ludność tego kraju to nieco ponad 11 milionów mieszkańców. Tym  właśnie jest klimat, atmosfera wokół danej dyscypliny sportu - nie liczą się zasoby ludzkie,  ustrój, położenie kraju i jego powierzchnia. Liczy się tylko to, co kochają ludzie...


A to celna riposta jednego z czytelników bloga:

Gdzieś koło morza Bałtyckiego leży kraina...

W której kierowca nie zabiera autostopowicza wtopionego w gorącą asfaltową maż zwaną drogą. Kierowca nie to, że nie chce go zabrać, ale szereg przepisów, nakazów i urzędowy absurdów odbiera mu chęć do tego. 
W tym kraju mieszkańcy kochają szachy, lecz większość z nich zapomniała jak w nie się gra. 
Wszak powodów do wzmacniania swego umysłu, nie mają. Bo nie narodził się tutaj od 1961 roku żaden arcymistrz godny piastować koronę szachowego mistrza świata.
W tym kraju 604 lata temu pod miejscowością Grunwald spotkali się zacni zawodnicy (w liczbie około 45 tysięcy) z rozlicznych stron świata by ustanowić rekord gigantycznej potyczki. Lecz niestety zamiast szachownic pod Grunwald organizatorzy miecze dostarczyli. Ot taki mały błąd logistyczny. I wielcy arcymistrzowie Jagiełło i Ulryk, nie mając innego wyjścia i z bezkrwawej, bo szachowej potyczki, krwawą jatkę urządzili. 

W Polsce nie zawsze był klimat do gry w szachy. Stąd przeciętny obywatel, choć nie gra w szachy to wie, że u szachisty jest zawsze "szachowy refleks". Tak wielki, że szybciej po liściach sałaty wędrują ślimaki. Tutaj arcymistrza szachowego ma się w głębokim poważaniu. Scenka gdzie dwóch dżentelmenów w cieniu drzewa, czy pod barowym parasolem gra w szachy, a nie wychyla flachy, wzbudza ogromne zdziwienie i zwykle kończy się policji interwencją. 

To kraj Akiby Rubinsteina, Mieczysława Najdorfa i Ksawerego Tartakowera. To byli nestorzy szachów w Polsce. Jednak nowa gwardia nie jest już tak mocna. Na olimpiadę do Tromso oddelegowano skład, który niestety może imponować ale tylko w polskich realiach. 

Ten niewielki kraj, leżący nad Bałtykiem powierzchniowo jest mniej więcej trzy razy większy od Kuby, i ponad czterokrotnie liczebniejszy. Niestety grających lub zarejestrowanych zawodników jest tylko nieco ponad 55 tysięcy. Zakładam, że tylko w samej Hawanie codziennie do partyjki szachów zasiada znacznie więcej ludzi niż w Polsce. No, bo właśnie tym jest klimat, atmosfera wokół danej dyscypliny sportu. Bo właśnie liczy się to, co kochają ludzie, a nie wszelkiej maści urzędasy.


Jakim wynikiem zakończy się ta konfrontacja, dowiemy się jutro. Polacy w trzeciej rundzie Olimpiady stoją przed bardzo poważnym egzaminem.

Polki wygrały z Czeszkami najmniejszym z możliwych wyników jeśli chodzi o przewagę 2.5 - 1.5. Przegrała na czwartej desce Klaudia Kulon i jestem zdania, że jej forma na tym turnieju może sprawić kłopot reszcie drużyny. Obym się mylił.

Wiele nie meczy, a indywidualnych spotkań w turnieju "open" zakończyło się sensacyjnie. Zremisował Ian Nepomniachtchi z bliżej nie znanym Al-Tamimi, Hamadem z Kataru (ranking nie przekraczający 2200 elo). Dla mnie bomba. Dalej Aronian zremisował ze Smerdonem z Australii. Carlsen nie przebił Tomyego Nybacka z Finlandii, Rapporta zmiótł jakiś IM z Wenezueli. Nie chce mi się dalej szukać, bo już późna pora ale popatrzcie dalej i odpowiedzcie mi - co się dzieje z tymi wielkimi tuzami światowych szachów? Macie na to pytanie dobrą odpowiedź? Ja mam ale poczekam na wasze komentarze!