"Światowe echa 40 Olimpiady Szachowej w Istambule"

W zakończonej w dniu wczorajszym jubileuszowej, czterdziestej Olimpiadzie w Istambule, działo się bardzo dużo zarówno w rywalizacji sportowej, jak i poza nią. Podczas wczorajszej transmisji, wsłuchałem się w ważny głos i ocenę zmagań sportowych, oraz wydarzeń "okołoolimpijskich", rosyjskiego arcymistrza- komentatora Siergieja Shipova. Shipov w wielu cierpkich słowach wyrażał się o organizacji samego wydarzenia. Według niego (a jest on wyrazicielem ogółu wszystkich, bez wyjątku, uczestników stambulskiej olimpiady) nie można na tak ważnym święcie szachowym próbować ubijać dużych interesów, a to, bez wątpienia, miało miejsce w Stambule.
Olimpiada należała do jednych z najdroższych w historii i dla wielu federacji, zwłaszcza tych biedniejszych, koszta pobytu były horendalne. Sam układ rozgrywek (aż dwa dni wolne) spowodował, że koszty były jeszcze większe. Swoją drogą, które to już z kolei ważne, światowe wydarzenie w szachach rozgrywane na tureckiej ziemi? Jeszcze do niedawna panie walczyły w Turcji, w jakiejś podrzędnej z turystycznego i każdego innego punktu widzenia miejscowości, kilkadziesiąt kilometrów od syryjskiej granicy, za którą działy się i dzieją rzeczy straszne. A więc wielkie wpływy i wielkie pieniądze stoją za czymś, co powinno być organizowane z myślą o szachistach. Interesy powinny być tu drugorzędną sprawą ale tak wygląda świat z pieniądzem w roli głównej.

Siergiej Shipov zauważył, że nareszcie ikona szachów, Garry Kasparov, znalazł wspólny język z FIDE i jest szansa, że może zostać dobrze wykorzystany do popularyzacji naszej dyscypliny. To byłby dobry moment, gdyż szachy zyskują z dnia na dzień co raz większą popularność, zatwierdzaną przychylnymi uchwałami w wielu wżnych miejscach, z Parlamentem Europejskim włącznie.

Jeśli chodzi o samego Kasparova, to moim zdaniem nie dodaje mu uroku jego romans z polityką. Kasparovovi marzy się zdetronizowanie Putina, jednak opozycji "antyputinowskiej" chyba raczej wydaje się tylko, że coś może, oprócz średnio skordynowanych buntów w poszczególnych miastach, które brutalnie rozpędza OMON. Kasparov przydałby się w szachach, tylko całym sercem i duszą. Dla opozycji nie nastał jeszcze czas w Rosji i wedługo mojej oceny jeszcze długo nie nastanie. Nie można być w polityce i w szachach jednocześnie, gdyż przechodząc z jednego do drugiego odbiera się sobie prawo do działania totalnego w danej dziedzinie.

Olimpiada w Stambule upłynęła pod znakiem skandalu dziennikarskiego, kiedy to jeden z dziennikarzy rosyjskich, pracujący dla jednego z największych portali szachowych Chess News, Evgenij Surov, nie dostał akredytacji oraz nie wpuszczono go na turniejową salę. Prawdopodobnie został przez organizatorów wpisany na "czarną listę" tych, którzy niepochlebnie wyrażali się o organizacji Olimpiady. Cóż, tutaj mieliśmy mały przykład rozumienia wolności słowa przez głównego decydenta w tej sprawie Aliego Nihata Yazici. Niesmak i to duży pozostał...

Jeśli chodzi o zmagania sportowe i rywalizację reprezentacji, to była to jedna z najbardziej wyrównanych Olimpiad ostatnich lat. W Istambule do samego końca nie było wiadomo, kto zdobędzie medale olimpijskie. Mamy więc trend zrównujący pośród drużyn narodowych. Rożnice decydujące o medalach były minimalne. Prymat i dominację w światowych szachach potwierdziła Rosja (dwa medale: srebrny mężczyźni, złoty panie) i Ukraina (dwa medale brązowe). Jakikolwiek przykład, jeśli chcemy z doświadczeń kogoś czerpać, płynie właśnie stamtąd. W turnieju open wygrała rzutem na taśmę Armenia. W turnieju pań swoją "moc" pokazła reprezentacja Chin. Za dni kilka spróbuję podsumować występ "Biało-Czerwonych" w Istambule. Tymczasem cierpię na lekki "syndrom odstawienia" szachowego i nie mogę sobie za bardzo znaleźć miejsca. Jak widać na załączonym obrazku to nie jest najlepszy moment na głębokie, na tyle ile oczywiście pozwala moja wiedza, analizy.