"W Legnicy na dwie rundy przed końcem w czołówce bardzo tłoczno. U Biało Czerwonych bez zmian"

Wczoraj napisałem o fenomenie Aleksandra Bielawskiego i pisząc ten akapit przypomniałem sobie bardzo ciekawy film zatytułowany... "Fenomen", z Johnem Travoltą w roli głównej. W wielkim skrócie - film opowiada o małym miasteczku i jego głównym bohaterze (w tej roli John Travolta), który niczym specjalnie się nie wyróżnia, zarówno pod względem materialnym jak i intelektualnym. Pewnego wieczoru, siedząc w barze z przyjaciółmi, gra partię szachów ze swoim odwiecznym rywalem, z którym nigdy nie udało mu się wygrać. Gdy na moment wychodzi na zewnątrz, a jest już noc, doznaje jakiejś dziwnej iluminacji, oślepia go światło z  nieba, przewraca się i leży na środku ulicy. Po chwili podnosi się, wraca do baru, i... po raz pierwszy wygrywa ze swoim niezwyciężonym oponentem! Od tego momentu zaczyna się gwałtownie uczyć wszystkiego, staje się twórczy, kreatywny i innowacyjny w wielu sprawach. Książki ponad 1000 stronicowe czyta w jedną noc, udaje mu się nawet rozpracować tajny kod obronny, generowany przez siły zbrojne U.S.A ... Stop. Wystarczy ;) - nie powiem wam co się stało dalej, obejrzyjcie sami- polecam!

Biało Czerwoni podobnej iluminacji jaka się stała udziałem bohatera filmu "Fenomen" w legnickich zmaganiach nie doświadczyli. Kontynuują swoją drogę przez mękę, a ja, należący do kibiców o wyrobionym zmyśle empatii, męczę się razem z nimi. Chciałoby się oglądać decydujące pojedynki na szczycie, z Polakami w roli głównej, jednak historia, tych przecież historycznych dla nas finałów, jest pisana jakby na przekór wszystkim. Czy duch jest ochoczy? Nie wiem. Wygląda na to, że tak. Czy ciało słabe? (czyt. forma sportowa). Raczej tak. Zdecydowanie tak. Dwie rundy do końca, a mnie, kibicowi, marzy się choć jeden bilet dla Polaka na Puchar Świata. 

Radek Wojtaszek dziś uratował końcówkę bez piona z W. Tkaczewem, który zagrał bardzo aktywnie z naszym reprezentantem. Przed tym pojedynkiem myślałem, że pójdzie "murarka", a tu mieliśmy dynamiczną partię z figurową grą! Przewidziałem tylko wynik, choć, tak naprawdę chciałem go nie przewidzieć i zobaczyć cały punkt dopisany w tabeli turniejowej Radkowi. 

Doskonałą partię zagrał Olek Miśta z Bartoszem Soćko tym samym pozbawiając Mistrza Polski szans na cokolwiek w tym turnieju. Wygrał Mateusz Bartel z niżej notowanym rywalem, grając typową dla siebie, charakterystyczną, "dziką" partię. W pięćdziesiątce, a dokładnie - w jej ostatniej części - mamy trzech Polaków. Radka Wojtaszka, Mateusza Bartla i Aleksandra Miśtę. Tylko tych trzech zawodników może myśleć o wysokich lokatach. Muszą jednak wygrać wszystko do końca. 

Jest już kojarzenie. Radek zmierzy się z L'Ami Erwinem, Mateusz zagra z Aleksandrem Shimanowem, a Olek z Ewgenijem Romanowem. Bardzo, bardzo by się przydało, by na wieczornym spacerze ta trójka doznała nagłego olśnienia, iluminacji, która pozwoliłaby im wygrać wszystko do końca. Jednak filmy mają to do siebie, że są tylko filmami, tak jak literatura jest tylko literaturą. W rzeczywistości jedyne co można zrobić to bić się do końca, a resztę powierzyć sile wyższej, jeśli ktoś w takową wierzy, lub ślepemu losowi, który też czasem potrafi się uśmiechnąć.