"Wzdłuż licyjskiego wybrzeża, Kapadocja i góra Nemrut"

Jadąc na południe zostawiłem za sobą Efez, Milet oraz Priene. Szczególnie imponujące wrażenie wywarł na mnie Efez. Podczas zwiedzania słońce stało wysoko. Oślepiający blask płynął z nieba i odbijał się od jasnych kamieni szerokiej starożytnej drogi. Aleja prowadziła prosto do doskonale zachowanego amfiteatru, na którego scenie dawno temu przemawiał  pewien człowiek, którego zwali Pawłem z Tarsu. Świadomość, że tą drogą szedł św. Paweł, krótka, ulotna chwila zadumy, poczucie jakiejś nie do opisania "dziejowości"- to wrażenia, które się splotły w jedno podczas długiego spaceru pośród rzadkiej zieleni okolicznych pól.

Przemieszczałem się na wschód wzdłuż licyjskiego wybrzeża. Tereny te zamieszkiwali kiedyś Licyjczycy: lud tajemniczy, dumny, nade wszysko ceniący sobie wolność. Wierzyli, że po śmierci ich duszę porywa demon, który przybiera postać ptaka, dlatego budowali swe sarkofagi wysoko, na klifach.

Sarkofagi Licyjskie.

Jeden dzień zajęła mi Antalya i jej zabytki, następnie pojechałem do Goreme, małego miasteczka w samym sercu bajkowej Kapadocji. Niesamowite formacje skalne Kapadocji ukształtowały się za sprawą trzech okolicznych wulkanów, które dostarczyły przyrodzie materiał do obróbki. Resztą zajęła się erozja i czas.

W domach z tufu wulkanicznego zwanych "domami wróżek" mieszkają całe rodziny, a ich przewaga nad lokatorami zwykłych mieszkań polega na tym, że w każdej chwili mogą wykuć sobie dodatkowy pokój, gdy poczują, że robi im się za ciasno.

"Love Valley".



Komenda Policji w wulkanicznej skale.

W 6 wieku naszej ery chrześcijanie ukrywali się przed licznymi prześladowaniami w niezliczonych labiryntach i jaskiniach Kapadocji. Wnętrza niektórych jaskiń stawały się kościołami wypełnionymi malowidłami o tematyce sakralnej. Do najlepiej zachowanych należy "Dark Church".

Mało kto nie ulega magii tego pięknego zakątka świata. Przede mną była jednak długa podróż na wschód Turcji. Zamierzałem wejść na górę Nemrut, na której pochowany został król Antioch. Jego mogiły - usypanego z kamieni kurchanu - bronią kamienne posągi. Miejsce to niesamowicie wygląda o wschodzie i zachodzie słońca: odbywa się wtedy prawdziwy spektakl - wielka symfonia barw.




Początek wschodu Słońca na górze Nemrut.



 Na tej górze kończył się powoli czas mojej długiej podróży. Zawsze, gdy przychodzi mi wracać z tak daleka do wszystkiego co znane: Ukochanych Osób, szachów, książek, sadu co tuż za oknem, zakrada się niepostrzeżenie niewiadomego pochodzenia smutek. Bo cóż może być być lepszego od przygody i dni, które spija sie do dna niczym absynt, którego smak jest za każdym razem tak pełny i bogaty?