"II runda Memoriału Michaiła Chigorina - nieznani szachiści sprowadzają faworytów na ziemię"

Organizatorzy Memoriału Michaiła Chigorina, który rozgrywany jest w Sankt Petersburgu nad rzeką Newą, nie dostrzegli i zapewne nie zorientują się już w problemie ilości szachownic z których nadawana jest transmisja. Nie sądzę by rzecz dotyczyła uporu organizatorów, w związku z dość prostym manewrem dodania powiedzmy, 18 szachownic dla równego rachunku - myślę, że dla tych panów ta kwestia nie przewinięła się przez pole ich świadomości i będziemy musieli dotrwać do końca turnieju z tym co nam zaoferowano. Jeśli już miałbym drążyć tą organizacyjną linię do końca, to w zakładce "informacje" na stronie głównej w rubryce tempo gry, pisze, że tempo gry w turnieju to 40 posunięć na 90 minut + 30 sekund dodawane do każdego posunięcia. Mówię teraz o wersji angielskiej. W wersji rosyjskiej podane jest prawidłowe tempo z 30 minutami dodanymi po kontrolnym 40 posunięciu. Gdybym nie miał w sobie pewnego zacięcia przy poszukiwaniach, to pewnie bym się rozpisał o tym, jak szybkie tempo gry jest w tym memoriale i, że to faworyzuje zawodników grających i liczących szybko. Ale coś mi tu nie pasowało i dlatego nic o tym nie napisałem. Może już wystarczy o stronie organizacyjnej tego turnieju. Przyjrzyjmy się co takiego się wydarzyło w rundzie drugiej, a trzeba powiedzieć, że działo się naprawdę wiele.

Z dostępnych 12 szachownic, rozpościera się obraz całkowitej szachowej niemocy faworytów turnieju. Grad remisów, wreszcie piękny skalp kobiety, Anastazji Bodnaruk, nad zawodnikiem klubu 2700+ Zoltanem Almasim przedstawia dość niespotykany widok. Ponadto Aleksy Shirov wybrnął jakimś sposobem z bardzo złego położenia i uratował remis w pojedynku z nikomu bliżej nieznanym Ilją Illjushenokiem. Dalej - remisuje Vladimir Akopian, remisuje Sasikiran Krishnan, połówkę traci Vadim Zviagincev oraz dobrze znany w Polsce Boris Grachev. Wreszcie, remisuje ostatnia z dostępnych obserwatorom szachownic - Mateusz Bartel, który spotkał się z Vladimirem Ponfilenokiem. Rozegrana została "obrona holenderska" - czyli koronne otwarcie Mistrza Polski, z tym że w tym pojedynku Polak miał białe. Po zdobyciu dość dużej przewagi w końcowym stadium gry przed kontrolą czasu, Mateusz wypuścił całą przewagę i podpisano remis. Dla Polaków w porównaniu z dniem wczorajszym sytuacja się odwróciła - wczoraj komplet wygranych i jeden remis, dziś jedna wygrana i reszta remisów. Wygrał Dariusz Świercz, który dołączył z 1.5 pkt. do pozostałych reprezentantów.

Na górnych szachownicach dopisał sobie cały punkt Negi Parimarian oraz peterburżanin Nikita Vitiugov i są to nieliczne przypadki gdy partie zakończyły się przewidywalnie. Bardzo interesująco zaczął się ten turniej. W obliczu tak dużej ilości wpadek faworytów potknięcia remisowe Polaków nie mają aż tak dużego znaczenia. Walka w kolejnych rundach rozgorzeje na dobre i nie sposób wskazać jak to się dalej rozwinie.

Troszkę jednak szkoda tych remisów Polaków z o wiele niżej notowanymi przeciwnikami. Bartosz Soćko spotkał się dziś w sumie z nestorem szachów, z blisko 70 letnim Markiem Tseitlinem, Mateusz Bartel również nie miał przed sobą Saszy Morozewicza będącego w formie, ale jak widać nisko notowani idą przebojem i grają jak równy z równym. Podoba mi się to bardzo. Nawet byłbym za tym, żeby ten turniej wygrał niespodziewanie jakiś nie specjalnie rozpoznawalny zawodnik. Ale zwykle kończy się to wszystko tym, że w ostatnich rundach układ tabeli wraca w przybliżeniu do układu przypominającego listę startową. Czy będzie tak i tym razem? Dowiemy się za kilka dni.