"Koniec marzeń Polaków o przyszłorocznym turnieju Masters Tata Steel Chess"

Nigdy mnie nie pociągało suche jak pieprz cayenne dziennikarstwo gazetowe, chłodno relacjonujące dane zdarzenie sportowe. Stąd, między innymi wziął się pomysł na blog, na którym mogę właściwie bez specjalnych ograniczeń dzielić się emocjami. Jeśli czytelnik chce wiedzieć jakie uczucia towarzyszyły mi podczas oglądania wczorajszej rundy, która praktycznie zadecydowała o tym, że Polacy stracili szanse na grę w przyszłorocznym turnieju "A" Tata Steel Chess, to podstawową emocją nie było rozczarowanie, zawód, nie był to nawet niesmak, a złość. Końcówka transmisji w moim wykonaniu wyglądała tak, że trzasnąłem ekranem laptopa o klawiaturę i oddaliłem się do innych zajęć. Złość nie minęła mi do samego wieczora bo poziom i styl obu pojedynków Polaków był jakimś koszmarem, w którym nie mogłem uczestniczyć nawet sekundy dłużej.

Wybór przez gruzińskiego arcymistrza gambitu budapeszteńskiego zaskoczył mnie tylko na samym początku - myślałem: "Co Jobawa chce uzyskać grając ten system? Przecież tutaj, jeśli czarne mata nie dają białe wychodzą z solidnym plusem po debiucie, o co mu właściwie chodzi?" Odpowiedź przyszła szybciej niż myślałem - po serii niedokładności Wojtaszka w okolicach 20 posunięcia było już po wszystkim - Polaka w tej partii po prostu nie było, wyglądało to tak, jakby czekał na egzekucję. Wybór debiutu okazał się świetnym, praktycznym wyborem - pozycje, które w tych najostrzejszych wariantach wynikają, były dla Jobawy jak z najlepszego snu. 

Gruzin pokazał, że tam, w okolice czołówki światowej, dostaje się tylko wyważając drzwi - innego sposobu nie ma - w tym momencie jest już po drugiej stronie bramy i z uśmiechem przekręca klucz. Mógł wejść tylko jeden i to będzie najprawdopodobniej on. Przeciwników w tym turnieju dla niego nie widzę, a końcówkę rozegra zapewne, kontrolując sytuację. Jobawa tego turnieju już nie wypuści.

Długo czekałem na te zawody, nakręcony świetną grą Wojtaszka w Bazylei i Zurychu i liczyłem na kontynuację w podobnym stylu. Niestety z taką grą nie ma mowy o czymkolwiek, a kwestia dlaczego nastąpił taki krach nie jest dla mnie jasna. Bardzo szkoda tego turnieju, bo szans, by zagrać w jakimkolwiek liczącym się superturnieju jest co roku kilka. Na razie droga tam, w okolice szczytu, jeszcze nie dla Polaków...