"Radosław Wojtaszek podbija Bazyleę, a za kilka dni rusza do Holandii na Tata Steel Chess!"

W Szwajcarii Zurych i Bazylea to miasta, które z powodu uwarunkowań historycznych za sobą nie przepadają. Nasz arcymistrz postanowił je jakoś pogodzić i swoje tournee po obu tych miastach, zakończył dwoma, bezapelacyjnymi zwycięstwami. Statystyki łączne wyglądają kapitalnie - na 14 rozegranych partii Radek Wojtaszek pozwolił sobie urwać tylko półtorej punktu, a w samej Bazylei stracił tylko pół oczka. Z kim? Z zawodnikiem, który arcymistrzowi z Kwidzyna wyraźnie nie leży, Brazylijczykiem Aleksandrem Fierem, tym samym, który pozbawił naszego reprezentanta nadziei na drugą rundę w Pucharze Świata w norweskim Tromsoe. Jako, że uwielbiam statystyki (mam to od małego - drużynom, zawodnikom,  klubom, którym kibicowałem zakładałem specjalne zeszyty, gdzie prowadziłem obliczenia i analizy) chciałbym nadmienić, że na rankingu "live" lider naszych szachistów ma już 2733,5 elo, oraz 21 miejsce na liście. 

W grze Polaka widać doskonałe przygotowanie debiutowe oraz świetną pracę na czasie przeciwnika - nie zdarzyła się, o ile się nie mylę, sytuacja, w której Radkowi Wojtaszkowi brakowało czasu do namysłu. W związku z czasem na partię i wszelkimi "namysłami" nad poszczególnymi posunięciami tworzącymi partię szachów, przypomniała mi się ciekawa koncepcja, którą przedstawił pewnego razu Jewgienij Bariejew. Otóż znany rosyjski arcymistrz, na jednym ze swoich wykładów, na którym omawiał swój pojedynek z Walerym Sałowem powiedział tak:

 (...) Czas na rozegranie partii jest ograniczony - tylko dwie godziny. Nie wiadomo, kiedy będzie potrzeba najwięcej czasu na pomyślenie, ale taki moment na pewno przyjdzie. A na razie trzeba dosyć szybko, w ciągu 2-3 min., wykonywać sensowne ruchy. Jeśli na każdy ruch będziecie zużywać trzy - pięć - dziesięć minut, to w końcu, gdy nastąpi kryzys w partii i trzeba będzie zastanowić się około pół godziny, nie starczy wam czasu. Wtedy, jeśli nawet ogracie przeciwnika, uzyskacie lepszą pozycję, to z uwagi na zbliżający się niedoczas i narastające zmęczenie nie będziecie w stanie uniknąć błędów i zakończyć pomyślnie partii. (...) Dobrze, jeśli macie chociaż pół godzinki w zapasie - wtedy można spokojnie posiedzieć i policzyć warianty. Ale dlaczego tak jest, że czasu nie starcza właśnie wtedy, gdy jest najbardziej potrzebny. Powinniście tak nauczyć się grać w szachy, aby w potrzebnym momencie mieć zawsze wystarczającą ilość czasu! (...).

 Każdy z pojedynków rozegranych przez Polaka miał w sobie to "coś" - na przykład na bardzo fajną kontrę nadział się mistrz międzynarodowy Dmitry Stets, gdzie czarnopolowy goniec, który stał w głębi swojego obozu, wychynął tylko raz zza łańcucha pionów i ładnie zakończył krótki pojedynek. Podobała mi się również partia z Hindusem Sethuramanem - po debiucie  stanęła typowa królewsko-indyjska tabija, po pewnym czasie nastąpiło rozerwanie pozycji, zdobycz materialna, wreszcie ogołocony czarny król i ładny finał. Każda partia był ciekawa, włącznie z tą ostatnią, w której do naszego reprezentanta usiadł Maxim Rodshtein z Izraela. Według oceny modułów przeciwnicy wymieniali się uprzejmościami (czyt. grubymi pomyłkami) do samego końca, jednak to nasz arcymistrz pomylił się jako przedostatni (znów miał ogromną przewagę czasową - jego przeciwnik odwrotnie - jechał na tzw. "oparach")

Za kilka dni emocji znów nie zabraknie, gdyż w turnieju "B" Tata Steel Chess, zagra bohater tego artykułu oraz Jan Duda. Zacieram już ręce na ten turniej i jak zwykle nie mogę się doczekać początku zawodów. Liczę, że Jan Duda zaprezentuje się z jak najlepszej strony i podejdzie do swoich przeciwników bez kompleksów. Natomiast, jeśli zdarzyłaby się sytuacja, w której Radek Wojtaszek utrzyma formę i wygra ten turniej, to znajdzie się blisko tych najlepszych w szachach światowych. Na koniec życzę powodzenia obu arcymistrzom, a Radkowi Wojtaszkowi gratuluję świetnych partii!