Sen mara, Bóg wiara Magnusa Carlsena

                                                                      

                                                                                             "O czym wilk myśli, to mu się przyśni"

                                                                                                                          Przysłowie gruzińskie

Anand i Carlsen są już w Soczi. Magnus niedawno zdradził jakie ma sny przed meczem rewanżowym ze swoim legendarnym przeciwnikiem z Indii. Wikingowi nie śni się dobrze, są to raczej koszmary. Mianowicie w marzeniach sennych już kilka razy Norweg tracił tytuł Mistrza Świata. Budząc się rankiem "Mozart Szachów" mówi do siebie, że to tylko sen. Sny wiele o nas mówią. Carlsen uważa, że skoro tak mu się śni, oznacza to, że gdzieś tam w podświadomości siedzi w nim strach, że może przegrać ten rewanżowy mecz.

 O lęku przed przegraną można by napisać kilkunastotomowy cykl, który miałby wszelkie dane ku temu, by stać się światowym bestsellerem. Jeśli ktoś ma ochotę, może spojrzeć na szachy jako na interesujące studium ludzi, owładniętych strachem. Strachem przed przegraną, przed wygraną (tak, tak!) i w ogólnym znaczeniu - przed utratą czegoś, co jest dla nas bardzo ważne. Zobaczcie, jak dawni mistrzowie po zdobyciu tytułu unikali gry ze swoimi przeciwnikami, dając "zaporowe"warunki. Przypomnijcie sobie jak Aleksander Alechin, po wydarciu tytułu "Capie" robił wszystko, by się z nim więcej za deską nie spotkać. Pod koniec kariery ci wielcy gracze odnosili się do siebie z wrogością. Unikanie walki to w szachach cała tradycja. A jak było z Fischerem? Bał się grać z Karpowem, czy raczej doszła do głosu jego natura ekscentryka? Ostatnio Karpow na łamach radia "Echo Moskwy" rozmawiał z Sergiejem Korzunem (link do oryginału : Wywiad z A. Karpowem ). Wywiad dotyczył bieżącej polityki oraz szachów. Interesujący był ten moment, w którym prowadzący dopytywał Karpowa na temat jego negocjacji z Fischerem. Według Karpowa wszystko z Amerykaninem miał dogadane - dystans, tempo gry, przerwy między partiami itd. Jedyne do czego przyczepił się Amerykanin to nazwa samego meczu i słowne sformułowanie samego tytułu, który byłby do zdobycia. Podobno obaj mieli już pióra w dłoniach, by parafować porozumienie. Nagle Fischer odłożył pióro i powiedział, że jeśli mają parafować to pełne porozumienie. I koniec. Niczego nie podpisano.

Jeśli macie ochotę, a wiecie, że tez lubię wysłuchać różnych ciekawostek - napiszcie o innych podobnych zdarzeniach, w których strach miał wielkie oczy, szachowych zdarzeniach, rzecz jasna. Wiking meczu nie uniknie ale się boi. Boi się też Anand. Boją się obaj bo są tylko ludźmi. Niekiedy warto spojrzeć na tych gladiatorów 64 pól trochę z innej perspektywy. Popatrzeć na nich jak na zwykłych ludzi, którzy po prostu boją się. I stąd pewnie te złe sny. Jestem pewny, że obaj arcymistrzowie zrobią wszystko, by pod koniec listopada śniło im się dobrze. Ale z ogromu niewiadomych już teraz wiadomo, że prawo do spokojnych nocy, bez koszmarów, zyska tylko jeden z nich. Wielka listopadowa bitwa tuż tuż...