Zwycięskie mecze polskich drużyn nad niżej notowanymi rywalami w II rundzie Olimpiady! W rundzie trzeciej czekają nas prawdziwe batalie!

Radek Wojtaszek to profesor. Od samego początku Olimpiady demonstruje fantastyczną technikę, wygrał dwie wieżówki, łapie każdy niuans pozycji, jest bardzo dokładny. Kolejne szachownice również nie zawodzą, jesteśmy dla rywali bezlitośni, skrupulatnie sumujemy każdy mały punkcik, który może być na wagę złota. Bartosz Soćko trzyma Kacpra Pioruna w zanadrzu i zapewne wyjmie naszego asa w jutrzejszym pojedynku z Kubą, tak przypuszczam. Kacper musi być niesamowicie zgłodniały gry i jestem pewien, że rzuci się na swojego przeciwnika, oby jednak nie zagalopował się. Kuba to bardzo wymagający przeciwnik, myślę, że spokojnie można uznać Kubańczyków za równorzędną do naszej pod względem jakości oraz siły gry drużynę. No, może z lekkim wskazaniem na Polaków, jednak doświadczenie uczy, że nie można się opierać na tego typu ocenach. Nasi sportowcy od dwóch dni nie dają nam powodów do obaw, bardzo się z tego cieszę. Jednak dziś, zważywszy na jutrzejszego rywala, nie zasnę snem spokojnym. Za kilkanaście godzin czeka nas pierwszy poważny sprawdzian, który określi w jakimś stopniu, w którym kierunku należy spoglądać w kolejnych rundach. Kuba, jako kraj, jest w sporcie szachowym zakochana bez reszty. W kraju Capablanki ludzie szachy uwielbiają i rozumieją je zdecydowanie lepiej, niż nasze społeczeństwo. Mają też naprawdę mocną czołówkę z Dominguezem Perezem Leinierem szachistą klubu 2700+. Pozostali Kubańczycy to również rasowi gracze, którym niczego nie brakuje i musimy grać pięknie, aby pozostawić ich w pokonanym polu.

W turnieju kobiet Gruzja, oczywisty kandydat do medalu, uległa niżej notowanemu zespołowi Filipin. Jeśli powiem, że zupełnie mnie to nie martwi, wręcz przeciwnie, cieszy, to część z was zapewne zechce mi odpowiedzieć przysłowiem typu: "Nie śmiej się dziadku z czyjegoś przypadku...". Może i tak, nie bądźmy  jednak hipokrytami. W końcu nam powinno chodzić o to, żeby naszym groźnym rywalom wiodło się źle, a nam dobrze. Sport to przede wszystkim konflikt interesów i przypomina nieco sytuacje w handlu: gdy konkurencja się zwija, mamy większą szansę na własną ekspansję. Jednak nie możemy liczyć tylko na przeciwników, to oczywiste, choć taka wpadka naszych odwiecznych rywalek nie jest dla nas bez znaczenia.

Jutro nasze zawodniczki również czeka pierwszy, poważny olimpijski egzamin. Zagramy z gospodyniami, pierwszym zespołem Azerbejdżanu. Tutaj każdy wynik jest możliwy, trzeba zachować czujność, żelazne nerwy i spróbować wydrzeć to zwycięstwo. Wydrzeć, bo na spacerek w tym meczu raczej się nie zapowiada.

 W Baku zaczynają się prawdziwe szachy, nie sądzę też, że będę w stanie te zdarzenia tak spokojnie relacjonować. Dalej, w tej dość sielskiej atmosferze, bakijskiej olimpiady śledzić niepodobna. Jutro o godzinie trzynastej czasu polskiego warto mocno pokibicować naszym drużynom, ten doping z naszej strony na pewno im się przyda. Gdyby udało się wyjść zwycięsko z tych batalii w rundzie czwartej zagramy na absolutnym szczycie, byłoby fantastycznie! Nie mogę się już doczekać kolejnych meczów Biało Czerwonych! Do boju POLSKA!!