piątek, 25 listopada 2016

Po raz pierwszy w nowojorskim meczu o szachową koronę Magnus Carlsen zasmakował wygranej! Wiemy też, że mecz nie zakończy się przed czasem!


Byłem bardzo, ale to bardzo zaangażowany we własną, równoległą analizę, podczas dziesiątej partii meczu o tytuł Mistrza Świata. Pod koniec debiutu bardzo mi się podobała pozycja Karjakina. Generalnie tam mógł zawiązać się ciekawy atak na króla i jakoś gra czarnych w tej pozycji wydawała mi się prostsza. Tymczasem Pretendent, nie wiedzieć czemu nad w sumie dość oczywistymi posunięciami myślał bardzo długo - nad jednym ruchem piona na "c6" prawie pół godziny! Komentujący mecz na żywo Sergiej Szypow, który oczywiście kibicuje Karjakinowi, nie wytrzymał w pewnym momencie i zaczął głośno wołać (nie zacytuję super dokładnie, ale tak mniej więcej to wyglądało!): "No Sierjoga, graj! Przecież wszystko co mogłeś przeliczyć w tej pozycji, przeliczyłeś" itd. Potem powiedział, że arcymistrz praktycznie w pięć do siedmiu minut powinien mieć wszystko zobaczone co ma być zobaczone w pozycji i przeliczone. Piszecie, że Karjakin się wystraszył. W sumie są zawodnicy, którym liderowanie nie służy i wolą atakować gdzieś z dołu. Jakim jest Karjakin w tej materii, nie wiem. Odniosłem wrażenie, że chyba za bardzo odpowiedzialnie podszedł do tej rozgrywki. Magnus grał posunięcia na podtrzymanie napięcia, a Sierjoga, jak go nazywa Szypow, myślał nad nie wiadomo czym. Poza tym dwa razy, w dwóch redakcjach, jednej dość oczywistej, drugiej już mniej, mógł brać łatwy remis bijąc skoczkiem na "f2", nie zrobił jednak tego. W sumie plan z "g3" i manewrem króla na "h1" Magnusa podczas partii nie podobał mi się w dalekiej perspektywie. I potem jeszcze ta wymiana białopolowych gońców...Hmm... Będący w optymalnej formie Magnus po prostu tak by nie grał! Poza tym to była bardzo dziwna, z obu stron irracjonalna partia.

Trzeba mi zredukować nieco poglądy, pewnie ku uciesze tych, którzy czekają na moje  różne wpadki. Już wam pisałem, że ja bardzo chętnie zastawiam na siebie wnyki, a potem w nie wpadam, jeśli je ominę, triumfuję. To sól mojego bloga przecież! Robię to zawsze z premedytacją, wiedząc, co mnie czeka gdy się pomylę. Patentu na nieomylność nie posiadłem i dobrze mi z tym. No więc nie sprawdziła mi się teoria, że Magnus będzie się coraz bardziej pogrążał. Faktem jest, że Wiking w tym meczu jest kompletnie poza formą i może dzięki temu Rosjanin radzi sobie całkiem dobrze, jednak wczoraj potrafił stworzyć pozycję dobrą do "duszenia", w których to układach jest niekwestionowanym mistrzem. Zauważcie: gdy tylko pozycja przybrała strategiczne kontury, Magnus na większość posunięć poświęcał znacznie mniej czasu, wszystko przychodziło mu bardzo lekko, naturalnie. On kocha grać tego typu pozy, to fantastyczny strateg, który obecnie na świecie nie ma sobie równych w tej dziedzinie szachowej twórczości. Z czym się pomyliłem jeśli chodzi o Pretendenta? Wcześniej odnosiłem wrażenie, że jest jak z kamienia - wyglądał podczas tych wszystkich partii jak po amputacji systemu nerwowego. Nawet podczas tarapatów rund wczesnych grał spokojnie, wspaniale się broniąc. Tymczasem objął prowadzenie i była to dla niego sytuacja nowa, poza tym, prawdopodobnie sparaliżowała go bliskość końca meczu. Wczoraj Sergiej jednak pokazał, że jest człowiekiem z krwi i kości, że nie jest żadnym, pozbawionym emocji androidem.

Psychologiczna przewaga jest teraz po stronie Mistrza Świata choć, kto wie, może teraz Karjakin, gdy nie ma prowadzenia na głowie, uspokoi się i zacznie grać swoje, bo w tym meczu nie gra przecież źle. Co wiemy?  Wiemy, na przykład, że mecz nie zakończy się przed czasem, co wielu ekspertów wieszczyło (Nie ja jeden, co się muszę tłumaczyć ;) ). Dwie decydujące partie przed nami, a potem jest szansa i na tie-breaki. Bardzo fajny jest ten mecz, nie narzekajcie, proszę! W każdym bądź razie bez porównania ciekawszy od ostatnich dwóch meczów Carlsena z Anandem. Tam nigdy nie uległem takiej emocji, jak podczas tej nowojorskiej bitwy. Co sądzicie czytelnicy - wygra Mag, czy wygra Sierjoga? Za pomocą dogrywki, czy może już w tych ostatnich dwóch meczach ujrzymy nowego lub nowego-starego Mistrza Świata?



11 komentarzy:

  1. Mnie wręcz zaszokowała postawa Sergieja po partii - podszedł do wywiadu, na twarzy żadnego rumieńca, żadnej emocji. "Przegrałem, trudno, w następnych partiach postaram się nie popełniać błędów" (mniej więcej). Dlatego lubię i kibicuję bardzo 'ludzkiemu' Magnusowi, przy którym Rosjanin wygląda jak robot stworzony do gry w szachy.

    OdpowiedzUsuń
  2. U niego są emocje lecz skrzętnie skrywane, tak mniemam. Poza tym w opinii znających go ludzi jest uważany za dość zamkniętego człowieka, a tacy mają problem z wyrażaniem emocji.

    OdpowiedzUsuń
  3. Tak jak w futbolu, niewykorzystane okazje lubią się zemścić. Siergiej najpierw nie docisnął Magnusa w dziewiątej partii, a wczoraj nie znalazł powtórzenia pozycji w odpowiednim momencie, i dalej już poszło.

    Co do irracjonalności partii dziesiątej, to polecam lekturę komentarzy Wesleya So:
    http://en.chessbase.com/post/newsblog-wcc-carlsen-karjakin-2016-11-25-en
    dla mnie są całkiem przekonujące - i pozwalają spojrzeć na dokonane przez zawodników wybory z ciekawej perspektywy.

    Rokowania dla końcówki meczu są mimo wszystko niejednoznaczne. Osobiście nie chciałbym tylko, żeby doszło do rapidów (mocno ubolewam nad faktem, że rozstrzygnięcie meczu o tytuł mistrza świata w SZACHACH KLASYCZNYCH może zapadać podczas gry w tempie skróconym).

    Michał B.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Też ubolewam nad pomysłem, by w razie remisu decydowała dogrywka w szachach szybkich! Może lepiej byłoby wprowadzić przepis, że przy stanie remisowym urzędujący mistrz zachowuje tytuł? Przecież ten przepis obowiązywał kiedyś przez całe dziesięciolecia i nikomu to nie przeszkadzało...

      Usuń
  4. Ósma partia była jak huk, po długiej ciszy. Trudno zostać na coś takiego obojętnym. Tak więc oberwało się jednemu i drugiemu. Carlsen wyładował frustrację i się uspokoił. Karjakina nieco przerosła presja wywołana pragnieniem utrzymania przewagi. Słabsza gra pretendenta w dziesiątej partii może być tego napięcia pokłosiem. Teraz spodziewam się po Karjakinie zdecydowanej walki, a po Carlsenie punktowania wszelkich potknięć pretendenta. Liczenie na dogrywkę jest, moim skromnym zdaniem, dla Karjakina bardzo ryzykowne, gdyż Carlsen w szybkich szachach jest chyba nawet bardziej niebezpieczny niż w klasycznych.

    OdpowiedzUsuń
  5. "Carlsen w szybkich szachach jest chyba nawet bardziej niebezpieczny niż w klasycznych." To prawda - obecnie ma najwyższy ranking na świecie. Natomiast Karjakina nie ma nawet w pierwszej setce...

    OdpowiedzUsuń
  6. Tutaj jest fajna analiza partia po partii:
    https://szachowazaplatanka.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  7. Za duzo pieprzenia w powyzszyh komenarzach i nie dotycza szachow jako takich.

    OdpowiedzUsuń
  8. Czyżby dotyczyły szachów jako innych jeśli nie jako takich?

    OdpowiedzUsuń
  9. Ciekawy wywiad z Magnusen

    http://ofsajd.onet.pl/faceci/magnus-carlsen-szachowy-krol/4nln6v

    OdpowiedzUsuń