"Bartosz Soćko remisuje drugą partię z Ildarem Chajrulinem i awansuje do półfinału Pucharu Rosji!

Bartosz Soćko w pojedynku numer dwa, granym tempem klasycznym sparował wszystkie groźby swojego oponenta, przeszedł do równej końcówki hetmańskiej, a w niej przeciwnik powtórzył posunięcia, gdyż nie widział większych szans na stworzenie relanych gróźb naszemu reprezentantowi. Co się dalej wydarzy? Całkiem niedawno zakończył się pojedynek dwóch potencjalnych rywali Bartosza w półfinale. Potencjalnych, gdyż obie partie klasyczne w meczu Łysyj - Jakovienko zakończyły się remisami. Tym razem to Polak jest w bardziej uprzywilejowanej sytuacji, gdyż ominie go strata energii w dogrywkach. Oczywiście wolałbym, żeby zwycięzcą dogrywki nie był Dima Jakovienko, ponieważ Rosjanin prezentuje od dłuższego czasu bardzo dobrą formę i byłby zdecydowanie trudniejszym przeciwnikiem dla Bartosza.

Jeden z kibiców napisał do mnie w komentarzu mniej wiecej w te słowa, że "zaś ta propaganda sukcesu" ;) (jeśli chodzi o moje komentowanie występu Bartosza w Rosji). Oczywiście ów kibic napisał to z lekką ironią, ale widać było, że cieszy się nie mniej niż ja :). Moje zdanie w tej materii jest takie, że my jako szachiści zdecydowanie za słabo cieszymy się z sukcesów polskich szachistów jeśli są takowe. Jak na ten moment w Polsce nadal stanowimy swoistą niszę i dobra "sprzedaż" każdego sukcesu jest bardzo ważna, bo tylko sukcesy potrafią przyciągać nowych fanów szachów, sponsorów itp. Ostatnio wczytuję się zawzięcie w rosyjskojęzyczne strony szachowe i uderzyło mnie właśnie to, że w Rosji szachy to jedna wielka propaganda od Uralu aż po Władywostok. Propaganda sukcesu, oczywiście. Między nami, a Rosjanami jest przepaść jeśli chodzi o status szachów, sponsoring, rzeczoną propagandę, czy też popularność tego sportu. My jako naród mamy za sobą bardzo trudną historię i może z tego wypływa ta nieumiejętność wielu z nas do autentycznego cieszenia się sukcesami. Wielu wręcz odczuwa wyrzuty sumienia, że podskoczyło z radości, gdy temu czy innemu coś się naprawdę udało. Sami przed sobą się wstydzą, że gdzieś, w głębi ducha, ucieszyli się z jakiegoś triumfu Polaka. Ale dlaczego tak jest? Warto zglądać na te strony rosyjskie i przyjrzeć się uważnie, jak to u nich wygląda. Mamy do kogo "doszlusowywać", mamy od kogo się uczyć, mamy co podglądać.

Jutro czeka nas pełny worek emocji!;) Bartosz Soćko powalczy w półfinale, ale patrzmy uważnie, kto w końcu będzie przeciwnikiem Polaka. Stawiam na Jakovienkę, ale wolałbym by dogrywkę wygrał Igor Łysyj. Pożyjemy, zobaczymy, jak często mawiają Rosjanie.